Opgepast: Finse propaganda - Warning: Finnish propaganda

ESN (Europees Studenten-Netwerk) vormt een netwerk van studentenclubs doorheen Europa. Ook Joensuu heeft zijn eigen afdeling met de ingenieuze naam ‘ESN Joensuu’. Deze studentenverenigingen organiseren evenementen, activiteiten en trips voor zowel locale als internationale studenten doorheen het schooljaar. Ook in België heb je heel wat afdelingen, ik bedoel: zelfs Kortrijk heeft er eentje. Als je zelf nog studeert (of een poging doet tot) in het hoger onderwijs is dit dus een gouden kans om internationale vrienden te maken.

In maart ging ik zo, samen met heel wat andere internationale studenten, mee met de ESN-trip naar Lapland. Even situeren: Lapland is het meest noordelijke deel van (Fenno-)Scandinavië en bij uitbreiding Europa, en loopt over de landgrenzen heen van Noorwegen, Zweden, Finland en Rusland. De trappen van vergelijking voor het adjectief ‘koud’ heeft hier zijn vierde trede gekregen: koud, kouder, koudst, Lapland. Het hoeft niet gezegd dat het langer duurt om je hier aan te kleden dan om je ontbijt te maken, op te eten en af te wassen. Wanneer je het in je hoofd haalt om even een hoekje af te steken, kom je waarschijnlijk in heupdiepe sneeuw terecht (als je dit leest Jolijn en Amelia: nog eens sorry). Gaan wandelen met voldoende water is ook absoluut geen must, want wanneer je halfweg bent is alles toch al bevroren. Zonnepanelen, laat staan zonneboilers, hebben hier ook niet zo bijster veel nut buiten de zomermaanden. “Maar waarom ga je daar dan naartoe, Brent?” “Wel…”

Noorderlicht. Ionen die via zonnewinden massaal de zon laten voor wat ze is en beslissen om onze atmosfeer aan te vallen, daarvoor doe je het. De kleuren variëren van maagdelijk wit tot fantastisch groen, machtig paars of uitzonderlijk roze. Het kan een klein vlekje aan de donkere horizon zijn op het ene moment, maar net zo goed kan het evolueren tot een lange dansende slang over de hele lengte van de hemel recht boven je hoofd. Die bijtende koude en strakke wind neem je er dan echt wel met plezier bij.

Natuur. Hoewel je enkel wit ziet onder je, valt er echt wel nog heel wat te zien en te ontdekken in de ongerepte bossen naast Saariselkä, het stadje waar ik verbleef. Ik zag sneeuwhazen, een eland, rode eekhoorns, boommarters, rendieren, een zeearend, ijseenden, raven… allemaal de revue passeren. Ook de mooie, moderne, geïsoleerde en goed onderhouden (gratis) hutten in de bossen maakten het een plezier om er te wandelen. Voor de langlaufers onder ons: je kan er heel lang lopen. Ook met sneeuwschoenen dwars door de bossen wandelen is echt een aanrader.

Oceaan. Na de winteroorlog met de Soviet-Unie in der tijd moest Finland zijn kust aan de Arctische Oceaan inleveren. Om toch nog op een Finse manier op vakantie te kunnen naar de grote plas, werd een klein vissersdorpje gesticht in Noorwegen: Bygoenes. Het belangrijkste gebouw is er niet een van de huizen van de 250 inwoners, noch de kerk met één misdienst per de maand, noch de krabverwerkingsfabriek, maar natuurlijk de gemeenschappelijke sauna net naast de oceaan.  Ook wij mochten er gebruik van maken, waardoor ik direct een vinkje kon zetten naast zowel ‘in een Finse sauna zitten in Noorwegen’ als ‘in zwembroek zwemmen in de Arctische Oceaan’.

Toerisme. Saariselkä noemt zichzelf het meest noordelijke toeristisch dorp van Europa. Dat betekent zoveel als: we zijn niet de meest noordelijke beschaving, maar meer noordelijk zal je geen chaletdorpjes, skipistes en appartementsblokken meer samen vinden. Ik bezocht er ook ‘Santa’s village’, het dorpje van de Kerstman. Een dipje in het hoge niveau van de streek vind ik persoonlijk, door de €30-foto met de Kerstman waarvoor ik paste, het rode tenue van hem in plaats van het groene (damn you, coca cola) en ik heb ook grote twijfels over het welzijn van afgerichte rendieren die hele dagen slees voort moeten trekken. Pluspunten aan het Lapse toerisme waren dan weer de sneeuwscootertochten, van een skipiste glijden op een slee, belachelijk kleine maar gezellige cafeetjes en huskysleeën. Even hierbij: ik vind het van mezelf niet hypocriet om wel huskies maar geen rendieren te tolereren als trekkers voor een slee. Rendieren zijn immers wilde dieren waarvan hun levensdoel is om te overleven, huskies zijn een hondenras dat zodanig is gefokt dat ze leven om de slee te trekken, in een hiërarchische sociale structuur, maar waar de vergelijking met de (wilde) wolf waarvan ze afstamt niet meer opgaat door menselijke selectie.

Vrienden. Cliché, weet ik, maar als je al dit alleen beleefd mis je toch iets. Emoties van vreugde delen met anderen bij het zien van het gratis nachtelijke lichtspektakel, emoties van bezorgdheid luid verbaal uitwisselen bij het naar beneden sjeezen van een net iets te steile helling of wat dacht je van het in groep sterven in het koude water van de Arctische Oceaan, om daarna weer gezamenlijk naar de saunadeur te sprinten op flipflops. Vrienden gemaakt en behouden voor het leven, zoveel is zeker.

Zoals beloofd vertel ik volgende keer over ‘ronde 2’ in Helsinki, meer specifiek in Helsinki Zoo!

-

ESN (European Student Network) forms a network of student clubs throughout Europe. Also Joensuu has its very own section with the inventive name ‘ESN Joensuu’. This student association organises events, activities and trips for local and international students during the school year. Also Belgium has lots of departments, I mean come on: even Kortrijk has one. If you’re still studying (or doing a significant effort to) in higher education, this is your golden chance of making international friends.

In March, I went along with this student association, together with a lot of other international students, to the ESN-trip to Lapland. Briefly situated: Lapland is the northmost part of (Fenno-)Scandinavia, and by extension Europe, en runs all across the borders of Norway, Sweden, Finland and Russia. The degrees of comparison get a fourth degree for the adjective ‘cold’ in this region: cold, colder, coldest, Lapland. It must be no surprise that putting on clothes takes as much time as making and eating breakfast, and doing the dishes afterword. When you have the crazy idea of ticking a corner, you are very likely to end up thigh-deep in snow (if you’re reading this Jolijn and Amelia: sorry again). When going for a walk, it is a bit stupid to take a decent amount of water with you, as everything will be frozen before getting halfway to anywhere. Solar panels, let alone solar water heaters, don’t have a lot of utilities outside of the summer months. “But why do you go there, Brent?” “Well...”

Northern light. Ions escaping the sun via solar winds and deciding to interfere with earths’ atmosphere, that’s why you go there. The colours vary from virgin white to fantastic green, mighty purple or exceptional pink. It can be a small dot on the dark horizon at one point, but can as well evaluate into a long dancing snake over the whole length of the sky right above your head. The biting cold and strong wind are things you take with it with a smile.

Nature. Although you only see white beneath your feed, there’s so much more to see and explore in the pristine forests near Saariselkä, the town I stayed at. I saw snowy hares, an elk, red squirrels, pine martens, reindeers, a white-tailed eagle, long-tailed ducks, ravens... right in front of my eyes. Also the beautiful, modern, isolated an well maintained (free) huts in the forests make walking there a joyful experience. For the cross country skiers here: there’s a lot of country here to cross for you. Also snowshoeing in deep-snow through forests is a must-do.

Ocean. After the winter war with the Sovjet-Union back in the days, Finland had to hand in their coast with the Arctic Ocean. To continue having very Finnish vacations at the big puddle, they founded a little harbour town in Norway: Bygoenes. The most important building in town is not one of the houses of the 250 inhabitants, nor the church with one mass service every month, nor is it the crab factory. It is the common sauna right next to the ocean. We were lucky enough to be allowed to make use of it, which resulted in me putting a ‘check’ next to ‘sitting in a Finnish sauna in Norway’ and ‘swimming in the Arctic Ocean in swimming pants’.

Tourism. Saariselkä calls itself the northmost touristic town of Europe. That’s just another way of saying: we’re not the northmost civilisation, but you won’t find any chalet villages, ski slopes and apartment buildings together any more north. I also visited ‘Santa’s village’. That was a dip in the otherwise high level of the area, in my opinion. Maybe it’s the €30 photo with Santa that I let pass, or his red uniform instead of the green one (damn you, coca cola), I can’t tell. I also have big questions about the wellbeing of the reindeers pulling sleighs day after day. Plus points for the Lappish tourism are to be given for a lot of things that I actually really did like: riding a snow scooter, sliding off of a ski slope on a sledge, ridiculously small yet cosy cafes and husky sledging. Side note: I don’t consider myself a hypocrite to allow huskies but not reindeers to pull a sleigh. Reindeers are after all wild animals thriving to survive, huskies are a dog breed that are bred in this way that it’s their life goal to pull a sleigh, in a hierarchical social structure. Comparisons with the (wild) wolf where they decent from are no longer valid due to human selection.

Friends. Cliché, I know, but if you do all this alone, you’re missing on things. Sharing emotions of joy with others when seeing the free nightly light spectacle,  exchanging emotions of concern vocally and rather loudly when sliding off of a just tiny bit too steep slope or what do you think of dying all together in the cold water of the Arctic Ocean, just to sprint back to the sauna door afterword all together on flip flops. Friends made and kept for life, that’s for sure.

As promised, I’ll tell you about ‘round 2’ in Helsinki next time, more specifically in Helsinki Zoo!

(Noorderlicht boven Saariselkä - foto by Klaartje Van de Moortel)